sábado, 25 de mayo de 2013

Dos personajes

tumblr_maiyyg7VVx1rg0ptzo1_500

Tus pulseras.
Tu bolso de cuero.
Tus sandalias…

El día que te conocí parecías un adolescente en su primera cita pero con el aplomo que te daba la experiencia de todas las noches de tu vida.

Alegre como un niño en el recreo, señalabas en la distancia el lugar donde habías nacido, mientras hablabas de tu mar de músicas, de cuando de pequeño querías hacer ballet en unos tiempos de hombres rudos y mujeres que lavaban en el río.

Me entregabas todas las palabras bañadas en aromas de jazmín, sopladas como pompas de jabón, y acariciadas por la brisa de las palmeras del puerto, como el mayor de los tesoros.

Agradecí tu regalo con una promesa de eternidad para nuestros personajes: tú serías un joven hidalgo de familia noble y yo sería una princesa celta de singular valentía.

viernes, 17 de mayo de 2013

Día das Letras Galegas: Roberto Vidal Bolaño

 

rvb
imaxen de aquí

Onte, día 16 de maio, tivo lugar a celebración do Día das Letras Galegas, no local Social da Gándara (onde eu vivo), adicado este ano a Roberto Vidal Bolaño, no que tiven a sorte de participar, facendo una lembranza de RVB e tamén lendo uns poemas xunto a outros compañeiros de letras.

2[3]

RVB naceu en Santiago en 1950 e faleceu no 2002, na mesma cidade. Formou parte de Grupo Abrente, Teatro Antroido, Teatro do Aquí e Teatro do Estaribel.

É dicir, toda a súa vida xirou arredor do teatro o que lle acadou importantes premios: Abrente, O Facho, Ciudad de Valladolid, Rafael Dieste, Álvaro Cunqueiro, Xacobeo 92, Eixo Atlántico, María Casares…

Tanto era actor, como iluminador, como escenógrafo, dáballe a todos os paus. Era un todoterreo, un traballador incansable.

Para a súa primeira muller, Laura Ponte, que foi compañeira na fundación que sería a primeira compañía profesional de Galicia (Teatro Antroido), a homenaxe a RVB é un símbolo, xa que é a primeira vez que esta xornada se adica a un autor únicamente dramático.

O seu fillo Roi Vidal (1982), músico, dramaturgo e poeta, describe o seu pai en poucas palabras:

“Meu pai era un pallaso incómodo”

Roi está a escribir unha biografía súa, e dí que non era suficientemente coñecido porque era dramaturgo, que de ser novelista sería un best seller, posto que os seus espectáculos tiñan máis espectadores que lectores tiña o escritor galego máis vendido.

Dí tamén que de sempre RVB entrontouse ó poder. A primeira vez que puxo o naríz de pallaso foi en “Caprice des dieus” para contar cousas que lle acababan de suceder: o veto da consellería, falta de apoio da propia profesión…

Pero sobre todo, Roi, resalta de seu pai a súa dignidade, a súa preocupación polos máis marxinados da sociedade: os perdedores, os tolos, as putas.

Roi preguntoulle á súa filla de cinco anos a quen se lle adicaba o Día das Letras Galegas este ano, e ela, respondeu, toda chea de razón e tocándose o nariz:

“!A un pallaso!”

SAM_5530
Este é o meu agasallo particular a RVB.
A foto é desta mañá na Protectora, cunha cachorriña que acababa de chegar, Lucy.

A información de RVB está sacada toda da rede,
e en especial dunha entrevista a Roi Vidal publicada na Voz de Galicia
.

haina que escoitar toda enteiriña porque é unha ledicia

viernes, 3 de mayo de 2013

Sosiego



Hace sol.

Las gaviotas descansan sobre una pata subidas a los tejados de uralita de los talleres.

Algunas están en el nido, esperando con paciencia a que salgan sus crías.

Es primavera.

Es viernes.

Vendrán a casa Senia y Ron, a pasar el fin de semana.

Como es habitual, discutiré con Senia por cualquier cosa y luego nos reiremos.

Ron, emocionado y contento, me dará muchos lametones y me mordisqueará la barbilla.

Y Congo, a la hora de la siesta, me acariciará la cabeza en el sofá naranja, mientras se me van cerrando los ojos.



Respiro sosegada.


P.S.: La foto es de hace algunos años, ya no soy la misma que la de la foto, pero lo que hoy escribí expresa de igual modo el espíritu que sentí aquél día haciendo la ruta a pie a San Andrés de Teixido.
Cada día un nuevo reto, una aventura.
Cada día una nueva esperanza.